Bądźmy szczerzy – sztuka ma w sobie coś hipnotyzującego, co sprawia, że człowiek zatrzymuje się i patrzy dwa razy. Na pierwszy rzut oka widać tylko drzewo, ale potem zaczynają się pojawiać twarze.
Nie jeden, lecz kilka — każdy z nich wyglądał, jakby został wyrzeźbiony z gałęzi i kory, niczym ciche duchy pogrążone w myślach.
Dzisiaj przyjrzymy się bliżej czarującemu charakterowi surrealistycznego rysunku tuszem.
Ten utwór to coś więcej niż tylko drzewo. To opowieść. Psychologiczna zagadka. Poetyckie połączenie ludzkiej ekspresji i naturalnej formy.
Rozbudza ciekawość, wywołuje emocje i skłania do refleksji. Przyjrzyjmy się zatem uczuciom, wyborom artystycznym i ukrytym znaczeniom zawartym w tej uderzającej metaforze wizualnej.
